Nakon II svetskog rata fabrika tepiha u Zrenjaninu je
nacionalizovana. Nastavljena je njena dalja modernizacija i industrijalizacija,
a fabrika je doživela nekoliko reorganizacija tokom 1950-tih i 1960-tih, kako
bi postala uspešno preduzeće.
Prema publikaciji Grad Zrenjanin – priručnik za 1954/55.
godinu vidimo da fabrika radi zadovoljavajućim kapacitetima, nudeći kupcima sve
one artikle čija proizvodnja je osvojena još tokom ranijih decenija. Među
svojim proizvodima tepihara posebno ističe svoj kvalitetan proizvod – Bukle 2
kora, koji izvozi i u Zapadnu Nemačku.
 |
| Logotip fabrike tepiha iz vremena oko 1955. |
Monografija grada iz 1966. o fabrici tepiha nažalost ne
nudi preterano značajne podatke što se tiče njenog proizvodnog programa, a još
manje o njenim dizajnerima. Među suvim i tabelarnim publikovanim podacima
izdvajamo samo fabričko proširenje kapaciteta i otvaranje novog pogona u selu
Klek početkom 1950-tih godine. Ovaj pogon je prvenstveno proizvodio vunenu i
pamučnu tkaninu, kao i rublje.
Već dosta puta pomenut, istraživački rad Vukice Popović –
Veliko-bečkerečki slikarski ateljei donosi nam podatke o tepihari nakon II
svetskog rata. Fabrika tepiha je 1969. godine imala posebno odelenje dezenture,
gde je bio zaposlen veći broj crtača i dizajnera tepiha čija imena na žalost
nisu navedena. Pored toga, tepihara je otkupljivala i diplomske radove studenata
Akademije primenjenih umetnosti. U to vreme tepisi zrenjaninske fabrike bili su
traženi kako na istoku tako i na zapadu...
 |
| Tepih fabrike Proleter iz vremena pre 1969. |
 |
| Detalj tepiha iz vremena oko 1970-te. |
Prema
brošuri Zrenjanin ’79 (opština i grad) u Industriji tepiha „Proleter" je radilo
1700 radnika organizovanih u više samoupravnih jedinica, a godišnja proizvodnja
iznosila je 37,5% ukupne proizvodnje tepiha tadašnje države SFR Jugoslavije. Ovo
je verovatno bio period vrhunca ove fabrike koja danas više ne postoji.
