(Biografija)
- 1857. rođen u Dubici (HR)
- 1878. napisao je dramu
„Cilindar: šaljiva igra u jednoj radnji“, koja je publikovana u štampariji A.
Pajevića u Novom Sadu
- 1882. za vreme boravka u Sremskim Karlovcima
sarađuje sa listom Javor i publikuje pesme: Jednoj devojci na Božić, Spomenak
Milivoju Maukoviću i dr.
- 1887. bio je sveštenik u Rumenci (Piroš) kod
Novog Sada
- 1888. na tekst Đure Strajića „Đačka poputnica“ note je
sastavio Vl. Karakašević, što je publikovano u Nevenu (Novi Sad).
- 1889. povodom petsto godina od kosovske
bitke Đura Strajić je napisao „Vidovdansku himnu“, za koju je Hugo Dubek
(1852-1897) komponovao muziku.
- 1890. napisao je pesmu „Na Božić – uspomena
na sina jedinca“ za časopis Javor
- 1892-1899. spominje se kao sveštenik u
Sentomašu (Srbobran)
- 1893. govor sveštenika Đure Strajića „Žena
kao domaćica, supruga i mati“ na zabavi „Dobrotvorne zadruge sentomaških
Srpkinja“ izdat je u štampariji A. Pajevića u Novom Sadu.
- 1895. Napisao je tekst „Reč-dve o srpskim svatovima“,
koji je publikovan u Kalendaru manastirske štamparije za prostu godinu 1895.
(Novi Sad)
- 1895-1897. Sveštenik Đura Strajić je bio
sakupljač pretplate za knjige Srpske književne zadruge.
- 1899. Učestvovao na primanju preko hiljadu
Šokaca u pravoslavlje u Santovu. Iste godine je potvrđen za protojereja
bečkerečkog. Odmah po dolasku u Bečkerek pomaže Veliko bečkerečku srpsku
čitaonicu.
- 1901. U časopisu Brankovo kolo izašao je
„Prolog“ prote Strajića, koja je pre toga predstavljena na besedi Veliko
bečkerečkog srpskog crkvenog pevačkog društva.
- 1905. U Brankovom kolu je publikovana pesma
Đure Strajića „Amerikanac“, koja je pre toga predstavljena na Svetosavskoj
besedi Veliko-bečkerečkog srpskog crkvenog pevačkog društva.
- 1907. prisustvuje tronisanju crkve od strane
temišvarskog episkopa u Begej Sen Đurađu (danas Žitište)
- 1914. (leto) uhapšen i interniran zajedno sa
još jednim sveštenikom i bečkerečkim učiteljima od strane ugarskih vlasti.
- 1915. Umire i biva sahranjen u Bečkereku
Za vreme boravka na bogosloviji je drugovao sa
Germanom Opaćićem (1857-1899), koji kasnije postaje bački episkop. Već u to
vreme se ozbiljno počinje baviti književnošću, što će mu biti preokupacija u
većem delu života. Iako su ga smatrali za jednog od narodnih vođa, on se nije
bavio politikom, mada je pomagao ljude koji su to činili. Nije želeo da se
ističe kao vođa već kao duhovni pastir svojih parohijana.